Amor Fero e Cruel, Fortuna Escura
GrĂŁo tempo hĂĄ jĂĄ que soube da Ventura
A vida que me tinha destinada,
Que a longa experiĂȘncia da passada
Me dava claro indĂcio da futura.Amor fero e cruel, Fortuna escura,
Bem tendes vossa força exprimentada;
Assolai, destruĂ, nĂŁo fique nada;
Vingai-vos desta vida, que inda dura.Soube Amor da Ventura que a nĂŁo tinha,
E por que mais sentisse a falta dela,
De imagens impossĂveis me mantinha.Mas vĂłs, Senhora, pois que minha estrela
NĂŁo foi melhor, vivei nesta alma minha,
Que nĂŁo tem a Fortuna poder nela.
Sonetos sobre ImpossĂvel de LuĂs de CamĂ”es
2 resultados Sonetos de impossĂvel de LuĂs de CamĂ”es. Leia este e outros sonetos de LuĂs de CamĂ”es em Poetris.
Coitado! que em um tempo choro e rio
Coitado! que em um tempo choro e rio;
Espero e temo, quero e aborreço;
Juntamente me alegro e entristeço;
Du~a cousa confio e desconfio.Voo sem asas; estou cego e guio;
E no que valho mais menos mereço.
Calo e dou vozes, falo e emudeço,
Nada me contradiz, e eu aporfio.Queria, se ser pudesse, o impossĂvel;
Queria poder mudar-me e estar quedo;
Usar de liberdade e estar cativo;Queria que visto fosse e invisĂvel;
Queira desenredar-me e mais me enredo:
Tais os extremos em que triste vivo!